Bril
Mijn bril kleurt de wereld. Een bijzonder krachtige boodschap, die ik in 2020 van mijn Lefgenoten terugkreeg. Het werd geschreven op een kaartje, dat ik sindsdien koester. Toch had ik een groot deel van mijn leven een gruwelijke bloedhekel aan die bril. Mijn scheelkijkerT. Voor mijn tienjarige ik was hij een bron van pesterijen. Anders […]
Pijn
Daar komt Pijn om de hoek zetten. Ze klopt op de deur. Ik doe net of ik haar geklop niet hoor. “Sla mijn deur maar even over,” denk ik hardop. Ogenblikkelijk hoor ik: “Hallo, ik weet dat je thuis bent lief kind, doe eens open?” Verongelijkt sta ik even later in de opening van mijn […]
Teflon
“Tegen mij kun je alles zeggen,” zegt mijn collega, terwijl we over de gang rollen met een bed. “Ik laat alles altijd weer op tijd afglijden. Dan wordt het niet persoonlijk en bovendien is iets zeggen handig: dan weet jij, en ik ook, waar we aan toe zijn,” volgt er achteraan. Het laat me niet meer […]
Kraai
Vanaf 2020 heeft de kraai een bijzondere rol in mijn leven. Steeds vaker zag ik ‘m. Of haar. Een stel, soms zelfs een groep. In het begin werd ik er verdrietig van, associeerde kraaien toen nog met de dood. Tot iemand mij vertelde, dat de kraai in je leven komt wanneer je een verhaal te […]
Stille nachtschrijven
“You can’t bring it out when you are against yourself.” Een zin uit mijn dagboek in de maand december in 2020. In die periode droomde ik nogal levendig. Tijdens een zo’n droom was ik ergens hier ver vandaan terecht gekomen. In een mooie, zonnige stad, aan het water. Er waren veel prachtige gebouwen, straten en […]
Essie
Gisterochtend fijn een (droog) rondje door het Vliegenbos in Amsterdam Noord gewandeld. Onderweg stond ik stil bij Es, mijn boom. Als ik iets even niet (meer) weet, fiets ik naar Es. Natuurlijk geeft ze geen volzinnen als antwoord; zij beantwoordt mijn vragen in wat ik noem een buik- en/of voetengevoel. Soms betekent dat dat er […]
