“Ja nee, nou, een beetje niksen,” antwoord ik op de vraag wat ik ga doen, nu ik niet meer in het ziekenhuis werk.
Ik zit met zes andere dames aan tafel en bijna allemaal doen of deden we iets met gezondheidszorg of ondernemen.
Terwijl ik mijn woorden uitspreek voel ik dat er zich iets roert, ergens tussen mijn buik en mijn middenrif. Het vlindertje dat eerst nog vrolijk door mijn buik fladderde, verandert in een hoekig, bonkig vierkantje. Geel.
Het puft en er komt warme stoom uit zijn hoekjes.
“Hoezo niks, je hebt een bedrijf, toch?” zeggen mijn medetafelgenoten. “Da’s niet niks.”
Het vierkantje in mijn borstkas maakt zich rond, daalt weer af naar mijn buik. Maakt zich klaar om zijn vleugels te strekken.
“Ja,” zeg ik “maar het stelt allemaal nog niet zoveel voor. Het is niet dat ik echt kan bijdragen, financieel,” zeg ik erachteraan.
Dat vierkantje in mijn buik worstelt zich niet alleen een weg omhoog, hij duwt een brok in mijn keel van een fors formaat.
Annie, mijn interne criticus, schatert in mijn hoofd. Pakt er een zak chips bij. Trekt ‘m open met een nog bredere grijns. Gaat ervoor zitten.
Het volgende moment ontstaat er een symposium in mijn hoofd. Met verschillende gastsprekers. TeD-nul materiaal, mensen.
- “Tsja, het is toch ook klein, dat bedrijfje van jou?”
- “Huh? Het is een bedrijf. Zonder je, want jij doet niet mee, het is van mij.”
- “Keutelen mag, van prutsen wordt het groot.”
- “Met prutsen betaal je de rekeningen toch niet?”
- “Mens, kijk nou even wat er in januari en februari allemaal voor verrassingen aan je poort kwamen.”
- “Stel nou, dat je wél die leuke ruimte in Noord vindt?”
- “Lekker toetje was dat, lavacake, wat zou er gebeuren met een zoutig laagje kaas erop?”
“Joe, ben je er nog?” vraagt mijn tafelgenoot, terwijl ze me grijnzend aankijkt.
“Je doet niet NiKs. Je runt een bedrijf en voor het eerst in je leven doe je dat zonder afleiding erbij. Want die baan was leuk en tegelijk afleidend van wat je werkelijk wilt.”
De lavacake glijdt langzeem naar binnen en ik voel een stroperig chocoladevonkje ontstaan in mijn buik.
“Voel je vrij om te proberen wat werkt voor jou. Want als jij over Fijnbedraad vertelt, gebeurt er iets met je. Dat zien we hier allemaal aan tafel, dan ga je glimmen, glanzen en vlammen.”
POEF.
De Olympische vlam in mijn buik wappert.
Nieuwe maan in waterman. Transformatie, verlangen, vrijheid.
Tegelijk start vandaag het het Chinees Nieuwjaar. Het jaar van de draak.
Drakers zijn de bewakers van onze dromen. Een van mijn dromen is om een leven lang te spelen met mijn menselijke ervaringen, mijn gedachten en emoties en je daarin uit te nodigen, met me mee te spelen.
Speel je mee? Op 23 februari kun je spelen met een Jawoord en ervaren wat de verbinding met een woord teweeg brengt, voor jou. Misschien denk je dat het de bedoeling is dat jij een woord zoekt of vindt maar het is andersom. Het woord vindt jou. Nieuwsgierig? Geef je hier op.
Enne…wat betekent de draak voor jou?
