Eraf

Gisteren werd ik wakker met een kater. Dat is raar want ik drink al ruim drie jaar geen alcohol meer. Het duurde even voor ik besefte waar het katterige gevoel vandaan kwam. Uit mezelf.

De laatste dagen ergerde ik me groen en geel aan het feit dat ik de socials bleef checken op ‘iets leuks’

Likes. Ik ben een ordinaire likes-junk.

Dat wappert en lanterfant natuurlijk helemaal niet lekker. Mijn antenne en ik zuigen nog steeds informatie op die we helemaal niet nodig hebben. Ik maak mezelf wijs dat ik me vrij wapper. Maar ik wezen doe ik het dus niet. Ik lees, zie, reageer. Ik slurp en ik scroll. En kruip met gemak weer terug in het hamsterrad dat vergelijkeritis heet.

Kostbare tijd gaat verloren zonder dat ik me voed met wat echt belangrijk is. Vrijheid. Mijn woord van 2023 notabene. Het ergert me.

Het is makkelijk om te beweren dat de onrust van buitenaf komt (lees: de socials) maar feit is dat het gewoon van binnenuit komt. Onrust. Het zoemt, het jeukt en het gist.

Tijd om werkelijk uit te pluggen. Uitloggen. Even helemaal niets, behalve uitwapperen. Genieten van mijn tijd, mijn vrijheid en van de beeldschone omgeving hier. Daar kan ik geen socials en/of blogs bij gebruiken dus ik zoek de stilte op.

Stilte voedt me, verbindt met met de kracht van het nu. Het is immers alles, wat er is.

Eén reactie

Meer blogs:

Rechtvaardigheid

Als ik naar mijn klanten kijk, hebben de enkele overeenkomsten. Allemaal zijn ’t heel fijne mensen, waarbij ‘fijne’ niet alleen terugslaat op

Jaap

“Kun je misschien even een lapje over me heen halen?” hoor ik onder mijn handen. “Je hebt wat op me laten vallen

Speerpaardje

“Jij werkt dus met voorwerpen,” zegt Annie, mijn innerlijke critcus. “En ik zie het je vaak doen, maar waarom is dat eigenlijk?”