Eigenlijk is het verneukeratief. #excuseer
Wanneer jij iets heel gemakkelijk kunt, (simpelweg omdat het naadloos past bij wie je bent en wat je hier te doen hebt), dan kan dat voor jou voelen, alsof je niks bijdraagt. Dat wat jij doet, geen waarde heeft, omdat:
- het té eenvoudig lijkt. Straks komt er iemand vertellen dat je een bedrieger bent.
- het té gemakkelijk is. Wat jij doet kan toch écht iedereen?
- jij het blindelings met drie vingers in je neus doet.
- je de tijd vergeet als je het doet en voor je het weet wéér avond is geworden. Dat kan toch niks goeds of productiefs zijn?
Wanneer je deze kwaliteit (want dát is het) zelf vertaalt of ombuigt naar iets als “joh, het is een simpel handigheidje, stelt niks voor” ga je voorbij aan drie dingen:
- je geeft jezelf en jouw kwaliteit niet de erkenning die het verdient;
- je houdt jezelf onnodig klein en bescheiden;
- je gaat voorbij aan het feit dat iets wat voor JOU heel makkelijk gaat, voor een ander een enorme barrière kan zijn en dat die ander HEEL blij is met JOUW talent of kunstje.
Met jouw “makkelijkheidje”, jouw persoonlijke kwaliteit, een talent, voeg je namelijk waarde toe aan het leven van iemand anders. Helemaal wanneer je het uit bezieling doet, vanuit je hart en op een eigen manier, die heel natuurlijk is.
Een voorbeeld van zo’n kwaliteit is bijvoorbeeld aanpassingsvermogen. Dat is een prachtige kwaliteit, die je in staat stelt met verschillende personen en verschillende lagen in een organisatie om te gaan. Empathie is er ook zo een. Het stelt je in staat je in te leven, in te voelen in de gevoelens van andere mensen. Je hoeft er niet je best voor te doen om in te zetten. Het is een vanzelfsprekendheid. Een superkracht die je altijd kunt oproepen en inzetten.
Misschien noem je dat zelf nog “ik doe maar wat.”
Ooit noemde ik het zelf ook zo. Ik kon (kan) me heel gemakkelijk verplaatsen in de ander. En ik zie het grote plaatje al gauw voor me, compleet en/of met de angel erin, die er dan gemakkelijk is uit te trekken. Zelf vond ik dat helemaal niet zo bijzonder. Tot ik in de gaten kreeg dat die kwaliteit wel degelijk iets toevoegde in het leven van anderen. Omdat ik er niet direct een naam aan kon geven, ben ik het #doemaarwatteritis gaan noemen.
En soms is “gewoon maar iets doen” gewoon het simpelste en tegelijk het beste wat je kunt doen. Gewoon maar beginnen, of je er klaar voor bent of niet. Een beweging maken, misschien wel een dansje of een gek pasje. Doemaarwatteritis heeft mij al heel wat keren gered of een glimlach op mijn gezicht getoverd als ik weer eens niet zeker was van mezelf en “ik maar wat deed”.
De patiënten die ik in het ziekenhuis als rolmaat of karduwoloog vervoer, vinden het heerlijk als ik dat met een portie #doemaarwatteritis doe. Knappen ze enorm van op. Klanten van Fijnbedraad geven aan, dat wanneer ik een sausje #doemaarwatteritis over een schrijfsessie giet, dat er pure magie ontstaat.
Mijn naam is Odette. Mijn waarde zit in mijn BRILjante blik, waarmee ik jou anders leer kijken. Naar jezelf en al je prachtige eigen-aardigheidjes. Zodat je je eigen magie (weer) gaat zien.
Ik maak graag ruimte voor jouw verhaal, zodat je het in een ander perspectief kunt zetten.
