Een zinnetje dat ik ooit uitsprak tijdens een eindpresentatie van een opleiding. Hij werd zeer gewaardeerd en opgeschreven; zodoende mocht ik hem terugontvangen via een fijn kaartje. Sindsdien woont het zinnetje in mijn schatkist.
Hoe ik kwam wie ik werden wou.
Hoe ik uiteindelijk weer mezelf werd. Vol eigenheid, iets wat ik graag wilde maar niet voor elkaar kreeg. Lang was ik niet mezelf. Jawel, ik was wel ‘ik’ natuurlijk maar nu ik erop terugkijk deed ik toch wel rare dingen. Veel drinken, bijvoorbeeld. Vluchten. Allerlei dingen om maar niet met mezelf in het hier-en-nu te zijn. Terwijl dat hier-en-nu juist mijn favoriete plek is. Met mezelf. Omdat ik er zo fijn vertoef en er zo ontzettend veel schatten vind.
Dat niet mezelf zijn strookte ook niet met mijn belangrijkste kernwaarde: authenticiteit. Dat ik ziek werd wanneer ik niet mezelf kon zijn, of omdat ik de dingen niet op mijn eigen manier mocht doen, negeerde ik. Vaak ging ik over mijn grenzen. Die ik niet had gedefinieerd, waardoor het zo simpel was ze te negeren.
Die eigenheid vind je bijvoorbeeld in mijn bril. Ooit was het mijn plaaggeest en ging ik lenzen dragen. Tegenwoordig is mijn fokkie een van mijn unique selling points. Mijn bril kleurt de wereld. Ik kijk anders naar het leven. Daar passen geen lenzen meer bij. Ze zijn onhandig nu ik in de overgang ben beland. Daarnaast ben ik een geboren tranenmens: mijn oogwater breekt om de haverklap. Dat is met lenzen niet prettig.
Ik huil als ik iets leer, iets vind, iets ontdek, iets maak, in de war ben, iets vergeet, iets vrees, of iets juist fijn vind, ergens van houd, ergens last van heb, pijn of jeuk heb, of kippenvel krijg, blij van ben, geraakt wordt of omdat ik ontzettend boos ben.
Wanneer ik terugkijk op oude foto’s van mij zónder bril, dan zie ik iemand anders. En dat klopt ook want ik wilde heel lang liever iemand anders zijn. Iemand met persoonlijkheid, met schwung. Iemand met een stem en een duidelijke mening. Toen ik mezelf terugvond, als kano in spel en improvisatie, voelde het ook echt als thuiskomen. Met bril en al. Zo ben ik weer ik. Compleet. Scherpzinnig. En ik zie het, als jij het even niet ziet.
Wanneer jij op zoek bent naar een andere, meer speelse manier om beter bij jezelf te leren blijven, ben je helemaal aan het juiste adres: van harte welkom. Ik help je graag. We gaan niet zoeken maar vinden. Niet pluizen naar hoe het zover is gekomen; ik trek je met creatieve opdrachten in het hier-en-nu zodat je van daaruit verder kunt.
Leven met je eigen-aardigheden is namelijk veel te leuk, om te laten.
