Wanneer jij iets heel gemakkelijk kunt, gewoon omdat het naadloos past bij wie je bent en wat je hier te doen hebt, dan kan dat voor jou voelen alsof je niets bijdraagt. Dat jouw moeiteloosheid geen waarde heeft.
Dat komt doordat:
- Het té eenvoudig lijkt. Straks komt iemand je vertellen dat je een bedrieger bent.
- Wat jij kunt té gemakkelijk is. Wat jij doet kan toch echt iedereen?
- jij jouw ’trucje’ met drie vingers in je neus doet, waarbij je nog geblinddoekt bent ook
- jij de tijd compleet vergeet wanneer je ermee bezig bent en voor je het weet wéér avond is geworden.
Dat kan toch helemaal niets goed of productief zijn?
Wanneer je zo’n moeiteloze kwaliteit (want dát is het) zelf vertaalt naar iets als “joh het is een simpel karweitje, stelt niks voor” ga je voorbij aan drie dingen.
- je geeft jezelf en jouw kwaliteit niet de erkenning die het verdient;
- je houdt jezelf onnodig klein en bescheiden;
- je gaat voorbij aan het feit dat iets wat voor JOU heel makkelijk gaat, voor een ander een enorme barrière kan zijn en dat die ander HEEL blij is met JOUW talent of kunstje.
Met jouw “moeiteloos briljantje”, jouw persoonlijke kwaliteit, een talent, voeg je namelijk waarde toe aan het leven van iemand anders. Helemaal wanneer je het uit bezieling doet, vanuit je hart en op een eigen manier, je natuurlijke signatuur.
Een voorbeeld van zo’n kwaliteit is bijvoorbeeld aanpassingsvermogen. Dat is een prachtige kwaliteit, die je in staat stelt met verschillende personen en verschillende lagen in een organisatie om te gaan. Empathie is er ook zo een. Het stelt je in staat je in te leven, in te voelen in de gevoelens van andere mensen. Je hoeft er niet je best voor te doen om in te zetten. Het is een vanzelfsprekendheid. Een superkracht die je altijd kunt oproepen en inzetten.
Misschien noem je dat zelf nog “ik doe maar wat.”
Ooit noemde ik het zelf ook zo. Ik kon (en kan) me heel gemakkelijk verplaatsen in de ander. En ik zie het grote plaatje al gauw voor me, compleet en/of met de angel erin, die er dan gemakkelijk is uit te trekken. Zelf vond ik dat helemaal niet zo bijzonder. Tot ik ontdekte dat ik met die kwaliteit binnen Fijnbedraad wel degelijk iets toevoeg in het leven van anderen.
En soms is “gewoon maar iets doen” gewoon het simpelste en tegelijk het beste wat je kunt doen. Gewoon beginnen, of je er klaar voor bent of niet. Een beweging maken, misschien wel een dansje of een gek pasje. Doemaarwatteritis is één van de fundamenten waarop Fijnbedraad is gebouwd. Ik deed maar wat en hoepla, daar zat ik bij de Kamer van Koophandel.
Toch best een leuk bedrijf geworden in de afgelopen tijd. Dat zeg ik niet alleen zelf: mijn klanten vinden mijn werk en mijn manier van begeleiden heel prettig, juist omdat ik het met een sausje Doemaarwatteritis overgiet. Op die manier worden dingen als kernwaarden ineens kraakhelder waardoor mijn klanten de koers weer richting zichzelf kunnen zetten. Het waardenkompas in de hand.
Ben jij op zoek naar jouw kwaliteiten of je “gemakkie” en kun je het antwoord erop niet meteen vinden? Dan is “De ontmoeting” iets voor jou.
