Ont-moeten

Ontmoeten hoor je natuurlijk met een streepje te schrijven. Toch schrijf ik het liever mét, omdat het voor mij zoveel meer vertegenwoordigt dan alleen een ontmoeting.

Ont-moeten. Je eigen pad mogen volgen. Niet meer in de maat lopen met de rijen voor je, eruit stappen, omdraaien en er iets anders voor in de plaats zetten. Omdat het in dit leven om jezelf gaat en niet om het gelukkig maken van anderen.

Twee jaar geleden vertikte mijn lijf het om nog langer in de maat te lopen. Al langer was ik ongelukkig in mijn werk, maar ik stond mezelf niet toe om er daadwerkelijk verandering in te brengen. Iets met veiligheid. Tijdens Corona merkte ik, dat er een innerlijke verandering plaatsvond. Een glimpje van zingeving durfde te wedijveren met veiligheid. Zingeving won want ik begon mezelf gewetensvragen te stellen over mijn baan.

Of ik wel écht gelukkig was, of dat ik me slechts veilig wilde voelen. Of ik wilde meetellen met mijn inkomen. Het aanzien, of de hoge salarisschaal. Het was namelijk een riant inkomen. Doordat ik andere (ideologische) ideeën had over de invulling van mijn baan en over de zin van sommige (samen)werkzaamheden, tegelijk met de verschillen in de manier die ik ervaarde in hoe ik behandeld werd, viel ik uiteindelijk om.

Na een periode van overspanning vertelde ik met lood in mijn schoenen dat ik voorlopig niet wilde terug keren als applicatiebeheerder. Als therapie mocht ik snuffelen aan de baan van patiëntvervoerder. Anders gezegd: rolmaat en karduwoloog. Het moment waarop ik weer patientcontact kreeg, bloeide ik op. In vijf minuten het verschil kunnen maken voor een ander, er zijn, zonder dat ik er ingrijpende dingen voor hoefde te doen, was mijn ’tovertalent’. Ofwel mijn moeiteloze briljantiteit.

Ik ben niet meer teruggegaan naar mijn oude baan.

Thuis bewaar ik lades vol certificaten en diploma’s waarmee ik een muur zou kunnen behangen: variërend van verzekeringswerk tot veranderkunde. Allemaal gedurende mijn leven behaald en ik kom er nu achter dat ze allemaal stuk voor stuk en ook samen, niets vertellen over wie ik ben.

Diploma’s en certificaten hebben voor mij geen waarde. Net als financiën (oke, dat alle lasten betaald worden is natuurlijk heel fijn). Voor mij gaat waarde niet over geld. Waarde is voor mij een intrinsiek belang en een dito motivatie.

Betekenis, zingeving, autonomie. Ik werk plezieriger wanneer het me energie en betekenis geeft en wanneer ik voel dat ik zelf aan het stuur zit. Dat ik zelf mijn richting bepaal, los van wat ik verdien.

Zitten op kantoor, verstopt achter een beeldscherm, projecten en ‘t volgende overleg vast plannen. Leven vanuit een agenda waar ik zelf weinig over te vertellen had.
Dat wilde ik niet meer.

Een bewuste keuze. Ik besloot dat ik mensen wilde blijven ontmoeten en verrassen. Dat ik een ritje dat als spannend kan worden ervaren, wilde transformeren tot een belevenis.
Ont-moeten.

Soms hoor ik mensen zeggen: “je kunt meer.” Of: “je werkt onder je niveau.” Belachelijk en bovendien worden mijn collega’s op die manier ook direct even onderuit geschoffeld.

Ik heb niets met de termen “niveau” of “succes”. Het zegt me niets.

Wat me wel iets zegt, is dat ik de twee allerleukste banen van de wereld heb. Waarin ik elke dag plezier ervaar en tegelijk maatschappelijk gezien niet veel verdien en weinig succes heb. Voor mij voelt het anders: ik krijg betaald voor liefhebberijen.

Met het kompas van verstand losjes in mijn hand, koers ik voort op mijn eigen-wijsheid.

Op die manier
– werk ik altijd en op alle plekken met en vanuit mijn hart;
– genereer ik voldoende financiële middelen om van te leven;
– voel ik me vrij om helemaal mezelf te zijn.

Onbetaalbaar. Waarde(n)vol voor mezelf én voor anderen.

Mijn werk als BRILjant Zinvinder bij Fijnbedraad heeft veel raakvlakken met het vak van rolmaat/karduwoloog. Zo kom ik op vele plekken en mag ik bijzondere mensen ont-moeten, ze bijstaan in het moment. Woorden en/of de zin vinden. Een verhaal horen en (helpen) optekenen. Op zoek gaan naar de glimlach. Waar woont ie? De combinatie van beide werkplekken werkt magisch, omdat ik er helemaal mezelf in kan zijn.

Het is precies dát wat ik jou als lezer van dit blog wil meegeven: ervaar de magie die ontstaat wanneer je helemaal jezelf kunt zijn, ongeacht waar en wanneer.

Zodat je wát dan ook kunt doen of ondernemen en je kunt doen wat bij je past, waarvoor je bedoeld bent. Zoals je bent: goed genoeg en niet kapot of gebroken.

Kun je wel een zetje in de goede richting gebruiken of ben je op zoek naar je glimlach en je koers? Ik help je graag. Neem contact met me op via dit formulier

P

Eén reactie

  1. Wat een prachtige blog Odette, en zo waar. Mooi om te lezen dat er meer mensen zijn die het lef hebben om te doen waar ze blij van worden. Ook ervaar de combinatie van mijn werk als docent aan de HAN en vrijerdanjedenkt.nl als een verrijkende combinatie. De zekerheid van een stukje vast inkomen binnen een meestal leuke baan geeft me ruimte om te spelen binnen mijn eigen bedrijfje zonder druk en allerlei ‘moetens’ omdat ik er een boterham van moet kunnen eten. Deze weg voelt als ultieme vrijheid op dit moment;) vrije-groet Hennie

Meer blogs:

Rechtvaardigheid

Als ik naar mijn klanten kijk, hebben de enkele overeenkomsten. Allemaal zijn ’t heel fijne mensen, waarbij ‘fijne’ niet alleen terugslaat op

Jaap

“Kun je misschien even een lapje over me heen halen?” hoor ik onder mijn handen. “Je hebt wat op me laten vallen

Speerpaardje

“Jij werkt dus met voorwerpen,” zegt Annie, mijn innerlijke critcus. “En ik zie het je vaak doen, maar waarom is dat eigenlijk?”