Ont-moeten

Ontmoeten hoor je natuurlijk met een streepje te schrijven. Toch schrijf ik het liever mét, omdat het voor mij zoveel meer vertegenwoordigt dan alleen een ontmoeting.

Ont-moeten. Je eigen pad volgen. Niet meer in de maat lopen met de rijen voor je, eruit stappen, omdraaien en er iets anders voor in de plaats zetten. Omdat het in dit leven om jezelf gaat en niet om het gelukkig maken van anderen.

Ver-anderen

In 2021 vertikte mijn lijf het om nog langer in de maat te lopen. Het lukte gewoon niet meer. Al een tijdje was ik ongelukkig geweest in mijn werk, maar ik stond mezelf niet toe om er daadwerkelijk verandering in te brengen. Ik hield vol omdat ik dacht dat ik de rekeningen moest blijven betalen. Tijdens Corona had ik al gevoeld dat er een innerlijke verandering plaatsvond. Waar de wereld van de meeste mensen kleiner werd, werd de mijne alleen maar groter. Een glimpje van zingeving durfde te wedijveren met veiligheid. Zingeving won want ik begon mezelf gewetensvragen te stellen over mijn baan.

Of ik wel écht gelukkig was, of dat ik me slechts veilig wilde voelen. Of ik wilde meetellen met mijn inkomen. Het aanzien, of de hoge salarisschaal. Het was namelijk een riant inkomen. Doordat ik andere (ideologische) ideeën had over de invulling van mijn baan en over de zin van sommige (samen)werkzaamheden, tegelijk met de verschillen in de manier die ik ervaarde in hoe ik behandeld werd, viel ik uiteindelijk om.

Niet meer, alsjeblieft

Na een periode van overspanning vertelde ik met lood in mijn schoenen dat ik voorlopig niet wilde terug keren als applicatiebeheerder. Als therapie mocht ik snuffelen aan de baan van patiëntvervoerder. Anders gezegd: rolmaat en karduwoloog. Het moment waarop ik weer patientcontact kreeg, bloeide ik op. In vijf minuten het verschil kunnen maken voor een ander, er zijn, zonder dat ik er ingrijpende dingen voor hoefde te doen, was mijn ’tovertalent’. Ofwel mijn moeiteloze briljantiteit.

Ik ben nooit meer teruggegaan naar mijn oude baan.

Certificaten praten niet

Thuis bewaar ik lades vol certificaten en diploma’s waarmee ik een muur zou kunnen behangen: variërend van verzekeringswerk tot veranderkunde. Allemaal gedurende mijn leven behaald en ik kom er nu achter dat ze allemaal stuk voor stuk en ook samen, niets vertellen over wie ik ben.

Diploma’s en certificaten hebben voor mij geen waarde. Net als financiën (oke, dat alle lasten betaald worden is natuurlijk heel fijn). Voor mij gaat waarde niet over geld. Waarde is voor mij een intrinsiek belang en een dito motivatie.

Betekenis, zingeving, autonomie. Ik werk plezieriger wanneer het me energie en betekenis geeft en wanneer ik voel dat ik zelf aan het stuur zit. Dat ik zelf mijn richting bepaal, los van wat ik verdien.

Zitten op kantoor, verstopt achter een beeldscherm, projecten en ‘t volgende overleg vast plannen. Leven vanuit een agenda waar ik zelf weinig over te vertellen had.
Dat wilde ik niet meer.

Verrassing

Een bewuste keuze. Ik besloot dat ik mensen wilde blijven ontmoeten en verrassen. Dat ik een ritje dat als spannend kan worden ervaren, wilde transformeren tot een belevenis.
Ont-moeten.

Soms hoorde ik mensen zeggen: “je kunt veel meer, je verspilt talent.” Of: “je werkt onder je niveau.” Belachelijk en bovendien werden mijn collega’s op die manier ook direct even onderuit geschoffeld.

Ik heb niets met de termen “niveau” of “succes”. Het zegt me niets.

Tot december 2023 vond ik dat ik de leukste baan van de wereld had, als patientvervoerder. Waarin ik elke dag plezier ervoer en betaald kreeg voor iets wat ik een liefhebberij noemde. Tot mijn rug het niet meer trok en de wolven, die tot dan toe in schaapskleren hadden rondgetrokken, hun tanden lieten zien.

Groen is onbetaalbaar

Ik stopte een ander inktpatroon in mijn vulpen. Ondertekende mijn roze opzegbrief met groene inkt. Groen licht. Ont-moette mezelf opnieuw. Besloot vol gas te gaan voor Fijnbedraad, deze broedplaats voor overtuigd twijfelaars die graag iets zinnigs doen vanuit betekenis.

Sinds april 2024
– werk ik altijd en op alle plekken met en vanuit mijn hart;
– genereer ik voldoende financiële middelen om van te leven;
– voel ik me vrij om helemaal mezelf te zijn.

Onbetaalbaar. Waarde(n)vol voor mezelf én voor anderen. Het is precies dát wat ik jou als lezer van dit blog wil meegeven: ervaar de magie die ontstaat wanneer je helemaal jezelf kunt zijn, ongeacht wat een ander ervan vindt.

Zodat je wát-dan-ook kunt doen of ondernemen en je kunt doen wat past en waarvoor je bedoeld was, te zijn. Zoals je bent: knapperig dwars afgebakken. Goed genoeg en niet kapot of gebroken.

Kun je wel een zetje in de goede richting gebruiken of ben je op zoek naar je glimlach en je koers? Ik help je graag. Plan een Onderonsje. Hebben we het er even over.

Dit blog werd geschreven op 5 augustus 2023 en bijgewerkt op 21 juni 2024.