Over mij

Ik ben opgegroeid in een familie waar ik erg welkom was. Mijn ouders werden laat vader en moeder: pas op hun eenenveertigste. Een leeftijd waarop we in deze tijd een beetje thuis komen bij onszelf.

In mijn familie speelden onverwerkt leed en trauma een grote rol. Er was veel strijd waar niet over werd gesproken en er waren veel onuitgesproken verlangens. Plus niet-geleefde dromen. Veel werd niet gezien en er waren verslavingen door kapotte verbindingen.

Voordat ik naar school ging, leerde ik lezen van mijn moeder, die zelf ook een groot boekenliefhebber was. Rond mijn zesde jaar had ik al aardig wat leesboekjes van Kluitman in de kast staan, die van mijn nichtjes waren geweest. Met mijn poppenwagen vol boeken trok ik de buurt in, weg van volwassenen want die waren niet te vertrouwen. Ze vertelden me dingen die niet klopten en dat wist ik, doordat hun verhaal niet paste bij de gezichten die ze erbij trokken.

Zo las ik niet alleen boeken.

Wie ben ik?

Deze vraag heeft me lang beziggehouden. Doordat ik graag wilde meebewegen met anderen verloor ik de verbinding met mezelf en daarmee de gave om mensen te lezen. Ik was zo gericht op de buitenwereld dat ik mijn eigen binnenwereld verwaarloosde en zo vergat wie ik werkelijk was. En dus werd ik iemand anders.

Maar dat lukte nooit want het was nooit goed genoeg. Ik wilde iemand zijn die alles goed kon, met een stem, die zich niets van de buitenwereld aantrok en met moed om ruimte voor zichzelf in te nemen. Zo probeerde ik mezelf te veranderen met cognitieve trainingen, waarmee ik zou leren om stevig in mijn schoenen te staan. Alleen pasten die schoenen me nooit, want het waren de mijne niet.

In 2020 kwam ik thuis in de opleiding “Lef om te stralen”. Eindelijk had ik het goede klasje gevonden. Daar zat ik, tussen allemaal hoogsensitieve stuiterbollen. Allemaal waren we op zoek geweest naar een manier om te overleven in een wereld die ons overweldigd had. Hadden we ons aangepast naar de buitenwereld en zo waren we verdwaald van onze eigen binnenwereld.

In plaats van cognitieve denkprocessen toe te passen leerde ik om in mijn lijf te voelen wat nu precies spannend was en waarom. Zo leerde ik om met mijn gevoel te “spelen” via improvisaties en theaterinterventies waarbij ik eindelijk mijn onvermoede superkrachten mocht inzetten: verbeelding en fantasie.

Zo ging ik op stap met mijn interne azijnzeiker, ik maakte een fijn lief filmpje voor mezelf voor de momenten waarop ik wat bemoediging nodig had. Door met mijn gevoelens en emoties te mogen spelen en er met nieuwsgierigheid en in verwondering naar te kunnen kijken, kwam ik thuis in mijn eigen binnenwereld en ontdekte ik dat ik nooit kapot of gebroken was geweest. Dat ik helemaal heel was. En bovendien oké.

Zelfliefde

Met mijn vriendjes fantasie en verbeelding ging ik verder op reis in mijn binnenwereld. Zo werd ik weer verliefd op mezelf: voluit in het snot, tijdens een oefening met die interne azijnzeiker waarmee ik helemaal werd onderuit geschoffeld. Juist zo ontstond de magie: ik vond mijn authentieke ik terug.

Eigenwijs en staand op een stoel, zingend, met een lampenkap op mijn hoofd. Voluit stond ik te ratelen over wat me van binnenuit bezighield. Door te spelen met wat er op dat moment in mij leefde, wist ik weer hoe waardevol het is om bij mezelf te blijven, ook als het spannend is. Hoe ingewikkeld en bijzonder prachtig mijn binnenwereld is, doordat ze gevoed wordt met fantasie en verbeelding, zodat de meest gewone attributen een magische glans krijgen.

Ik ontdekte bovendien hoe gaaf de magie is, die ontstaat wanneer je jezelf bent en het leven gaat leven zoals het bedoeld is. Zodat je helemaal vanuit jezelf de dingen gaat doen waar je knettergoed in bent.

Omdat ze (bij) je passen.

Nieuwsgierig aangelegd?

Mooi! Want dit alles leer ik jou ook graag, wanneer je bent vastgelopen in je eigen denkprocessen. Als je de negatieve sprookjes en gedachten over jezelf bent gaan geloven. Ik laat je zien dat je heel bent en dat altijd al was. Dat alles wat je nodig hebt al in jou zit en dat je niet kapot bent of gebroken. Dat je aangeboren nieuwsgierigheid je verder brengt dan het willen weten over jouw hoe en waarom.