Over mij

Ik ben Odette Wolff. In 1970 ben ik in Amsterdam ter wereld gekomen. Uitgerust met een fijngevoelig antennesysteem, ook wel hoogsensitief genoemd. Fijnbedraad.

In mijn jeugd leerde ik dat ik als kind niet alles mocht vragen. Het gezin waarin ik ben opgegroeid, tekende zich door onverwerkt leed en trauma. Er was onderlinge strijd en er waren onuitgesproken verlangens. Ook waren er verslavingen. Veelal pakte ik mijn poppenwagen en trok de buurt in, samen met mijn boeken. Mensen vond ik maar vreemd. De gezichten die ze trokken kwamen niet overeen met de boodschap die ze brachten. Volwassenen waren niet te vertrouwen. En toen ik volwassen werd, kon ik mezelf dus ook niet vertrouwen.

Wie ben ik?

Deze vraag heeft me lang beziggehouden. Altijd wilde ik liever iemand anders zijn. Een vrouw met succes, die gewaardeerd werd en gezien. Ik wilde vooral iemand zijn die minder voelde en die meer in de wereld stond. Een persoonlijkheid die zich niets aantrok van wat anderen vonden, iemand met een eigen stem en met de moed om ruimte in te nemen.

“Wanneer je het buiten jezelf zoekt, zul je het niet vinden.“

Doordat ik nooit mezelf was en maar probeerde te veranderen, werd ik neerslachtig. Soms raakte ik zelfs overspannen. Gewoon door mijn onvermogen om als mezelf in de wereld te durven staan. Ik bezocht psychologen, coaches en soms veranderde ik van baan. Dan ging het weer een tijdje goed, tot ik weer in de bekende valkuilen trapte. Die van mezelf. Onzekerheid stak de kop op, liet mijn zelfvertrouwen verdwijnen, samen met het restje zelfbeeld wat ik nog had. Zo ontstond een vicieuze cirkel waarin ik keer op keer verkeerde keuzes maakte, doordat ze waren gebaseerd op meningen van buitenaf.

Verbinding is het sleutelwoord

Als je niet in verbinding staat met jezelf, kun je je met niemand anders verbinden en als je jezelf niet vertrouwt, kun je een ander ook niet echt vertrouwen. Wanneer je de verbinding met jezelf herstelt, begint het wonder. De magische cirkel treedt in werking.

Eenmaal verbonden bent met jezelf ga je van jezelf houden. Met dat gegeven kun je de wereld aan. Want als je van jezelf houdt, zul je altijd de goede beslissingen nemen, wanneer die met jou of met je leven te maken hebben. Dan hoef je niet meer te overleggen met een ander of het goed voelt en komt het antwoord nooit meer van buiten, maar altijd van binnenuit. Als je met jezelf verbonden bent, zal er namelijk altijd een teken uit je lichaam komen op het moment dat je een besluit moet nemen. Je lijf is zoveel wijzer dan je hoofd.

“Ervaar de magie die ontstaat wanneer je helemaal jezelf kunt zijn.”

Kennis is niet hetzelfde als wijsheid

Kennis komt van buitenaf. Vanuit de wetenschap, vanuit leren en soms uit ontdekkingstochten die je tijdens je leven maakt. Kennis is nodig om wijsheid te vergaren, al is het alleen maar om het verschil tussen deze begrippen te ervaren. Wijsheid zit al in jou en wordt gevoed door (zelf)liefde. Wanneer ik in lijn bent met mezelf, weet ik feilloos wanneer het over wijsheid gaat of over kennis.  

Ik ben het allermooist op het moment dat ik helemaal mezelf ben. In mijn authenticiteit, inclusief mijn nukken en mankementen, ligt mijn magie. Alleen als ik volledig mezelf kan zijn, schrijf ik de beste stukken en ontdek ik de mooiste schatten. In authenticiteit met mezelf verbonden, kan ik de (meningen van de) buitenwereld naast me neerleggen en heb ik geen toestemming van anderen meer nodig om wat-dan-ook te doen.  

Moed en lef

In 2020/2021 volgde ik de opleidingen “Lef om te stralen” en “Moed om te falen” bij de School of Play te Wijchen. Daar vond ik mezelf, ineens op een stoel staand, met een lampenkap op mijn hoofd. Voluit stond ik te ratelen over wat me bezighield. Door te spelen met wat er op dat moment in mij leefde, leerde ik hoe waardevol het is om bij mezelf te blijven, ook als het spannend is. Hoe gaaf het is wat er gebeurt wanneer je het leven gaat leven zoals het bedoeld is: spontaan en zonder programma. Zo ga je vanuit jezelf de dingen doen die je leuk vindt.

Omdat ze (bij) je passen.

In de opleiding werd veel gebruik gemaakt van theaterinterventies. Zo ontdekte ik met improvisatie bijvoorbeeld hoe waardevol het is om simpelweg te durven “zijn” met je emoties, in plaats van ze te verklaren of erger nog: ervan weg te lopen. Ik ervaarde met clownerie hoe fijn het is om dingen expres fout te doen en er hardop om te kunnen lachen. Het leven is veel te leuk om gespannen in een hoekje te blijven toekijken wanneer zich iets spannends aandient. Jij leeft het leven niet, jij bént het leven zelf. Van je kruin tot je tenen.

Dit alles leer ik jou ook allemaal graag en van harte. Daarvoor maak ik gebruik van schrijf-, kijk- & doe- oefeningen. Ofwel schrijven, spelen en improviseren.

Waar, hoe, wat?