Nog niet zo lang geleden meldde zich een meneer bij me aan de deur, met in zijn hand de nieuwste editie van het blad van de oudheidkundige
vereniging van Landsmeer.
Sinds ik richting de middelbare leeftijd schrijd, heb ik behoefte aan geschiedenis en wetenswaardigheden van het dorp waar mijn huis ooit stond en waar mijn vader opgroeide.
Ik werd lid van de oudheidkundige vereniging en daar hoort een driemaandelijks krantje bij. Soms ontdek ik foto’s van mijn grootouderlijk huis of van (over)grootouders. Ik raak telkens weer ontroerd. Voor mij zijn die foto’s een link naar een voor mij onbekende wereld die tot leven komt.
De meneer die het krantje kwam brengen, een nog frisse bejaarde, keek zo eens op het naambordje aan de voordeur.
Ik zei “Jazeker meneer, u bent zojuist een historisch oud-Landsmeersch pand genaderd.” Hij lachte wat verlegen naar het scheen, in zijn ogen een schalkse blik.
Ik legde uit, dat dit de voormalige bloemenwinkel was van de Zuid, uit Landsmeer. Die van Wolff. En dat ik daar weer familie van ben namelijk het kleinkind. Zonder verstand van bloemen, overigens.
“Dan was jouw vader Willem Wolff”, zei de man. Ogenblikkelijk gevolgd door het geluidje dat mijn vader altijd schijnt te hebben gemaakt als hij een borrel ophad.
“Helemaal goed,” antwoordde ik grinnikend.
“En dan was Jeanno dus jouw moeder”, zei de man met een brede grijns. Iets in de oogopslag van de man leek te verjongen.
Een kostelijk half uur lang heb ik
verhalen uitgewisseld over nu eens niet alleen mijn vader, maar ook over mijn moeder.
Uit Noord. Over Café de Meeuw, aan de Havikslaan. Waar mijn moeder een zeer geliefd persoon was. En volgens mij was het aan de meneer te zien nog steeds zo.
Bijzonder om zo eens een van de personen uit de geschiedenis van mijn moeder te mogen ontmoeten. Postuum kreeg ze de groetjes van Leo. De broer van Bennie, de aardappelman.
Zo waardevol dat deze verhalen de herinnering aan mijn moeder levend houden. Vertederend om te merken dat mijn moeder nog altijd een glimlach bij anderen teweegbrengt. Bijzonder om mijn moeder op deze manier te mogen leren kennen.
Spontaan, zoals mijn moeder was.