Ergens rechtsonder in mijn ooghoek spot ik grote witte oren en kleine donkere oogjes vanuit de stal. Met een klein sprintje sta ik even later eerste rang, stalles. Een lang en smal kalfje staat met zijn lijfje tegen de muur […]
Ik vroeg me af hoe het kon, dat ik na enkele dagen zo gehecht was geraakt aan een koe. Vorig jaar leerde ik bij de haptotherapeute dat ik me niet altijd hóef te verbinden met iets of iemand. Dat ik […]
Vanmorgen vroeg bleek madame vache blanche even te hebben gestaan! Het was voor een kort moment en toen zakte ze weer in haar liggende positie. De boer vertelt het me met leven in zijn ogen. Een beetje blij liep ik […]
Un soir op het Franse platteland. De stilte wordt onderbroken door het windorgel van de boerin, dat zachtjes klingelt in de prettige en tevens pittige zuidwester, die over het terrein wappert. La lune grijnst me tegemoet. Mon maman. Ons opoe. […]
“Gaat het goed?” vraag ik de boer op zondagmiddag. In de stal ligt een prachtige witte koe. Sinds gisteren verblijven wij in een vakantiehuisje op het terrein van de boer. Hij wordt geflankeerd door twee prachtige witte herders, genaamd Princesse […]
Voor de ziekenhuisverhalen zijn gefingeerde namen gebruikt. Elke gelijkenis met bestaande personen berust daarmee op toeval. Mocht iemand zichzelf toch in een bepaalde situatie menen te herkennen, dan zal ik dit tegenover derden altijd blijven ontkennen.