Taal is een bijzonder krachtig instrument. Soms kunnen woorden of zinnen aan je blijven plakken, ook als ze niet meer kloppen. Op andere momenten geeft taal kortsluiting of miscommunicatie, doordat er iets anders meespeelt. Iets dat ik de “breinfactor” ben gaan noemen.
De manier waarop je brein taal verwerkt.
Ik ben niet Fijnbedraad. Ik ben fijnbedraad en zelfs dat niet want alleen mijn brein en zenuwstelsel zijn dat. Toch hing ik er een heel bedrijf aan op. Overtuigd van nut en noodzaak.
Error 404
Wat ik vergat, is dat ik naast fijnbedraad ook een letterlijknemer ben. Woorden die gesproken of geschreven worden, neem ik letterlijk. Wanneer iets wordt gezegd en er achteraf iets anders gebeurt of wordt uitgelegd, beland ik in een error en lig ik overhoop met mezelf omdat ik écht niet begrijp wat er gebeurt. Vervolgens vind ik dat stom. En mezelf ook.
Als kind deed ik lichtjaren over mijn zwemdiploma B. Er klonk iets als “je moet zeven meter onder water.” Dat zinnetje knoopte klein Odetje in haar oortjes en dook vervolgens DIEP, bleef op de bodem hangen en kwam weer boven. Jammer de pammer, weer niet gelukt.
Het spelletje heeft maanden geduurd en niet één zwemjuf of meester kwam op het idee om de uitleg te veranderen.
Omdat het werkt
Jaren later ging ik schoolzwemmen. Het B-klusje werd in luttele weken geklaard. Niet DIEP maar VER, was het sleutelwoord. Zwom ik zó het bad over. Ik had immers flink kunnen oefenen.
Nog steeds neem ik dingen letterlijk. En zo raakte ik verstrikt in en achter de woorden van mijn bedrijf.
En dit keer niet door de woorden waarde, eigen of vertrouwen want die staan inmiddels op een lijn, samen met de planeten. Ben inmiddels vriendjes met de marketingmoetjes en ik vind het nog leuk ook. En toch bleef ik letterlijk het gevoel houden dat er iets niet klopte, dat de plek niet klopte.
In het afgelopen jaar ben ik als een malle gegroeid. Als persoon, als bedrijf. Mijn (eigen)waarde en mijn (zelf)vertrouwen groeiden mee. Wat ik doe klopt als een bus, doet ertoe en levert een buitengewoon zinnige bijdrage in het geheel der dingen. Daar mag een fatsoenlijk inkomen tegenover staan.
Woordenwisseling
Toen ik dat op een papiertje schreef als Odette klopte dat. Toen ik het neerpende als Fijnbedraad voelde dat scheef. Klopt niet! Fijnbedraad zelf leverde namelijk geen enkele bijdrage. Ze is fundamentaal: dat wil zeggen dat ze er is als basis. Ze is er voor de inkoop van notitieblokken en de pennen, ze waakt over de bonnetjes en betaalt de abonnementen van Zoom en Elementor. Verder doet ze geen fluit!
Fijnbedraad had tijdens een opstelling die ik deed, dan ook heulmaal geen oren naar een transformatie naar iets anders, groters of meer: die voelde zich kiplekker. Vol vertrouwen en flow. Bij het pioennetje “transformatie” lag voor haar de grens. Zette haar voetjes schrap: dag hoor, het is goed zo.
Na een intense huilbui over de vraag of ik dan nog wel een bedrijf had, kwam er kalmte over me. Er werd er iets anders naar voren geschoven.
Het woord “Odette”.
Hallo leukert, daar ben je dan.
Dus nu is Odette een handelsnaam en Fijnbedraad nog steeds het bedrijf maar daar sta ik nu dus vóór. Haha, woordenwisseling.
Letterlijk.
De illusie van het brein is compleet.
Kamertje
Even was er een nieuwe digitale leeshoek met aanbod. Net als ik is het continu in ontwikkeling dus er verandert nog wel eens wat. Niet in het minst doordat ik zelf ook continu aan verandering onderhevig ben. Daar is niks wispelturigs aan: dat heet kwispelturig leven en het is iets natuurlijk. Hallo zeg: de natuur verandert elk seizoen. Elke dag zelfs want de stand van de zon verandert immers dagelijks.
Vraag-van-Aag:
Hoe laat jij iets wat tégen je werkt vóór je spreken? Onthoud: het is niet erg als je dat (nog) niet weet. Probeer er in dat geval nieuwsgierig naar te blijven. Of neem contact met me op, dan kijken we samen even
