Fijnbedraad

Bij mijn geboorte ben ik uitgerust met een zenuwstelsel dat sensitief is afgesteld. Het is zelfs zo gevoelig afgesteld, dat ik temperatuurverschillen of verschillen in luchtdruk ogenblikkelijk opmerk. Wanneer er iets verandert in mijn omgeving zie ik het direct. Als ik ergens binnenstap waarin onuitgesproken zaken of conflicten rondhangen, voel ik dat en dat beïnvloedt mij. Wanneer ik iets moet doen dat niet bij me past of wanneer het niet zinvol is voor mij, geen betekenis heeft, dan word ik letterlijk ziek.

Mijn zenuwstelsel worden ook wel hoogsensitief of hooggevoelig genoemd. Zelf ben ik gestopt het zo te noemen, omdat ik het geen prettige termen vind. Met mijn 1.60 meter lengte heb ik niets met hoog. Liever noem ik mezelf fijn bedraad.

^{“Ik kan niet anders dan mezelf zijn. Ik moet authentiek zijn. Mijn zenuwstelsel is zo bedraad dat als ik niet authentiek voor mezelf kan zijn, dat ik ziek word.”}

^{Rae Maté, the wisdom of trauma}

Onderhoud

Via dat fijnbedrade zenuwstelsel komt er van alles bij mij binnen vanuit de buitenwereld. Niet alleen het nieuws, maar ook zichtbare en onzichtbare zaken vanuit mijn werk, of vanuit de mensen waarmee ik woon en/of werk. Van nature zijn mijn voelsprieten naar buiten gericht, waarbij ik feilloos opvang wat iemand nodig heeft. Daarbij ben ik geneigd om mijn eigen behoeften te verwaarlozen. Dan leef ik als het ware binnenstebuiten.

Wanneer ik me teveel op de buitenwereld richt, kan ik mijn eigen lichaam niet goed meer voelen. Het vervelende is dat ik dan ook niet meer merk dat ik vermoeid raak, of overprikkeld. Wanneer ik het wel merk, ben ik al te laat. Dat ben ik chagrijnig, ben ik angstig, kan ik niet meer slapen en raak ik oververmoeid. Een vermoeiende cirkel.

Dat fijnbedrade zenuwstelsel vereist daarom dat ik goed voor mezelf zorg, teneinde van binnenuit te blijven “zijn”. Voor mij betekent zelfzorg dat ik veel tijd in mijn eentje doorbreng om af te schakelen. Alleen, niet eenzaam, laat dat duidelijk zijn. Vaak dwaal ik door een bos. Op andere momenten lig ik op een yogamatje met kussens en dekentjes en zachte muziek. Soms woon ik tijdelijk in een lekker boek.

Ook gun ik het mezelf om via spel de diepte in te gaan. Dan geef ik mezelf toestemming om mijn laagjes af te pellen en speel ik met mijn schaduwkanten. Op die momenten kan ik soms hardop lachen om en met mijn donkere zijde en op die manier leer ik mijn lichaam spelenderwijs het verschil te ervaren tussen een beetje spanning en pure angst. Eigenlijk train ik mijn zenuwstelsel om te leren voelen dat “eng” soms ook heel erg grappig kan zijn en dat iets fout doen juist heel erg goed kan uitpakken.

Met zelfzorg laad ik mezelf op, zorg ik ervoor dat ik goed geaard en geworteld blijf en beter bij mezelf kan blijven. Zo heeft de buitenwereld minder vat op mij en kan ik de dingen doen waar ik goed in ben. Dat gun ik mezelf en dat gun ik de wereld.

Een fijnbedraad kunstje

Wanneer ik lekker in mijn vel zit, is dat fijnbedrade zenuwstelsel van mij een geweldig instrument. Dan faalt mijn innerlijke systeem niet en zie ik alle wonderen die anderen (nog) niet zien. Goed geaard en geworteld tover ik met mijn toetsenbord de mooiste woorden tevoorschijn, zodat deze levenscadeautjes ook voor jou zichtbaar worden. Daar kom ik graag mijn bed voor uit en dat is ook waar Fijnbedraad over gaat. Zichtbaar maken wat verstopt zit en dat liefdevol naar buiten brengen.

Odette