Als je denkt dat het leven tegen je is en je vindt dat je je rot hóórt te voelen, leef je niet vanuit je basisinstelling. Jouw uitgangspositie – hoe raar dat misschien ook klinkt op een rotdag – is die van geluk.
Zonder confettikanonnen of loterijen: stil geluk. Jouw natuurlijke basisstand. Het woont in vriendelijkheid en in liefde.
“Nou ja zeg Odette, ben je geluksgoeroe geworden?”
Nou nee. Maar ik was wel lang ongelukkig in mijn leven en ik snapte nooit waarom dat was . Wanneer ik om me heen keek, zag ik gelukkige mensen. Die hadden vast een betere baan, of meer salaris. Waren hoger opgeleid, hadden meer status. Totaal mijn aannames, want zeker weten deed ik het niet.
Met die instelling liet ik het leven buiten me plaatsvinden.
Precies dát bleek het sleuteltje. Ik heb me lang druk gemaakt over
- wat anderen van mij vonden;
- irritante files;
- geluiden van anderen (eten, muziek, lawaai)
- lange wachtrijen bij de kassa van de supermarkt (en altijd in de verkeerde terecht komen)
- mensen die voordringen (ook bij die kassarijen)
Daarmee gaf ik anderen regie over mijn plezier. Ontdekte dat wanneer ik me op anderen richt, ik het leven buiten me laat. Ik heb slechts invloed op wat ik zelf doe en/of hoe ik met situaties omga. Toen ik daarmee ging spelen, werd het leven op slag leuker.
Waarom je hoofd breken over een uitslag of een onderzoek als je weet dat je gepieker erover er niks aan verandert? Waarom andermans emoties in je eigen humeur betrekken?
Als jij rustiger wordt omdat je buurvrouw eindelijk eens haar mond houdt, of als je merkt dat jij vrolijker wordt omdat iemand je voorlaat in de file, dan geef je die ander dus in feite de afstandsbediening van jouw geluksgevoel in handen. Is dat nou niet zonde?
Kijk (en onthoud) waar je wél invloed op hebt
- Je blik, je houding.
- Je reactie.
Wanneer jij lacht, gebeurt er iets moois. Dan gaat de wereld open en krijg je grijnsjes en knipoogjes terug. Mensen reageren op wat ze zien. (Anders zou jij namelijk niet geirriteerd raken door iemand die je ziet voordringen).
Het loont de moeite ermee te experimenteren. Doe jij een dansje? Dan walsen anderen graag met je mee. Waarom ik dat zo zeker weet? Ik deed het, als karduwoloog in het ziekenhuis. Vaak liet ik mijn armen “boomtakje” zijn door ze te laten bewegen en tegelijk ook op de liftknop te drukken. Of ik liet mijn armen zweven, als vleugels. Of ik huppelde. Negen van de tien keer werd mijn voorbeeld gevolgd door een dokter of verpleegkundige en ook door patiënten, die automatisch meededen, als reactie op wat ze zagen.
Vriendelijkheid nodigt uit tot medemenselijkheid
En speelsheid nodigt uit tot verbeelding en fantasie. Dat is onbetaalbaar en niet te weerstaan. De mens is gemáákt om te spelen.
Daarmee zet je iets in beweging. Dus wacht voortaan niet op beter weer, goed nieuws of een leuker humeur van de ander, maar begin met het geluk vanuit jezelf. Puur goud!
Vraag-van-Aag:
Waarin zit voor jou dagelijks geluk? Hoe ga jij om met negativiteit in je leven? Laat je het weten? Mailen mag ook: je krijgt altijd antwoord.
10 reacties
Ik moet vaak echt moeite doen om gelukkig en blij in het leven te staan.
Ik weet dat geluk voor het oprapen ligt. Ik zie dat aan andere mensen. Maar ik ben opgevoed met de dwingende notie dat geluk en het geluksgevoel moesten worden verdiend, met een lat die (te) hoog lag en vervolgens werden onthouden.
Dus ik heb altijd wat moeite om “het geluk” te zien.
Ha Jan,
Ik herken wat je schrijft want ik heb het heel lang ook zo gezien. Geluk was niet zomaar, dat moest je verdienen. Hard werken en vooral niet moeiteloos, want dat kon niet.
Tot ik ontdekte dat ik écht blij word van een bloeiend madeliefje tussen het asfalt. Gratis en het was moeiteloos. Dat klinkt flauw en banaal en toch is het zo.
Wat zijn geluksmomenten voor jou? (Je mag ook mailen, als je dat makkelijker vindt).
Mijn geluksmomenten.
Aaahhh…. gisteravond had ik fantastisch gekookt met courgettes, aubergines, vega spekjes, venkel, tomaat en krieltjes. Dat was VERUKKELUK en later ik zat in de tuin nog na te genieten.
De tuin was het tweede geluksmoment. Ik had nooit een tuin omdat ik altijd in een etagewoning met een balkon zat. Nu wel, met het licht van de ondergaande zon, de vogels die overvliegen en de egels die zich elke avond melden. Die hoor je al tussen de varens scharrelen en dan weet je al hoe laat het is. Thee op tafel en liefie erbij.
Dus die geluksmomenten, ze zijn er echt wel.
Ha Jan,
Dat gerecht klinkt al als puur geluk en wat je schrijft over de tuin óók. Gisteren vroeg iemand of het niet zonde was geweest dat de mens overal woorden voor heeft bedacht. Dat geluk misschien zo’n groot woord is voor iets wat we wel ervaren, maar niet altijd herkennen. Omdat de waan van de dag soms weer wat anders vraagt. Groot, klein, ook weer woorden.
Je schrijft: egels die zich elke avond melden. Jouw tuin klinkt daarmee als een fijne, veilige plek voor mens én dier. Puur geluk als je het mij vraagt. Dank voor je woorden.
Misschien hebben we ook niet echt geleerd om geluk te zien en te herkennen. Zit niet in de cultuur. Het is nog steeds meer Ora et Labora, Bid en Werk en pas daarna volgt de hemel.
Vraag mensen wat ze vervelend vinden en ze gaan meteen los. Vraag wat ze mooi vinden en dan hebben ze meer tijd nodig. Vraag ze wat ze lelijk vinden aan zichzelf en huppetee daar komt het. Vraag wat ze mooi vinden aan zichzelf en dan is het stil …. eehhmmm… tja.
Onze egels weten en herkennen wanneer het eten wordt opgediend. We hebben er nu een met een gehandicapt voorpootje. Loopt niet goed en maakte korte afstanden. Zonder ons eten was die verhongerd denk ik. Die komt nu elke avond snaaien en maakte er het beste van. Ik zag hem trouwens al in 2024 op foto’s en films van de wildcamera. Dus die red het wel, met onze hulp.
Eerlijk gezegd denk ik dat we het als kind heel goed weten, tot we naar school gaan en “dingen” moeten leren. Soms vraag ik me af waarom we kleuters naar school sturen. Dat zijn nou wat je noemt echte geluksvogels en ware zen “masters”.
Leuk, die egels. Ze hebben het goed bij jullie.
Onlangs schreef ik er nog een stukje over.
“Geluk, je zal het maar hebben!
Vanmiddag tijdens mijn wandelrondje viel mijn oog zo op dit klavertje vier, het steeg parmantig boven alle klavertjes die in de berm stonden, uit. Ik plukt het klavertje en dacht na over mijn geluk. Ben ik gelukkig, heb ik geluk nodig, komt geluk bij toeval of moet ik er hard voor werken, moet ik eerst ongelukkig zijn om geluk te herkennen, ben ik liever gelukkig of is tevreden zijn al gelukkig genoeg.
Voor mij hangt geluk niet af van het vinden van een klavertje vier maar weet dat ik gelukkig word van geluk zien, voelen, meemaken maar vooral het delen van geluk!
Hier, een klavertje vier voor jou, wees gelukkig.🍀”
Gelukkig voel ik mij vaker gelukkig dan ongelukkig.😎🍀
Ha Marjoleine,
Wat mooi! Ik heb trouwens nog nooit een echt klavertje vier gevonden dus dat vind ik dan weer geinig. En ja, het delen van geluk herken ik dan weer wel.
Gedeeld geluk is dubbel geluk, zei mijn moeder vroeger. Ze had gelijk.
Dank! 🙏🏻
Gisteravond had ik een ultiem geluksmoment. Met Perplexity was ik aan het stoeien om woorden te vinden voor de deken die over ieder van ons valt tijdens het opgroeien en die zoveel minder vrolijk, kleurrijk, wonderlijk, avontuurlijk en liefdevol maakt.
En toen vond ik ze. De woorden. Eerst geleefd en er geen woorden voor hebben. Ik moest er enorm van huilen. Van opluchting en blijdschap. Ik heb ze nog niet gedeeld. Dus doe ik dat hier. Voor het eerst.
𝗦𝘆𝘀𝘁𝗲𝗲𝗺𝗽𝗮𝗿𝗮𝘀𝗶𝗲𝘁
De systeemparasiet is een verborgen kracht die zich diep in ons 𝗰𝗼𝗹𝗹𝗲𝗰𝘁𝗶𝗲𝘃𝗲 𝗯𝗲𝘀𝘁𝘂𝗿𝗶𝗻𝗴𝘀𝗺𝘆𝗰𝗲𝗹𝗶𝘂𝗺 nestelt en ons denken, voelen en handelen ongemerkt stuurt.
Het is een mentaal, emotioneel en spiritueel parasitair programma dat:
• onzichtbaar en vanzelfsprekend aanwezig is,
• zich voedt met onbewuste overtuigingen en patronen,
• generaties lang wordt doorgegeven,
• en pas zichtbaar wordt door indringende zelfreflectie of plotseling inzicht.
Waarom dit woord?
Het legt direct bloot wat het doet: een parasiet in een systeem dat zichzelf in stand houdt. Door dit te benoemen wordt het mogelijk het mechanisme te zien en het 𝗺𝘆𝗰𝗲𝗹𝗶𝘂𝗺 dat ons onbewust bestuurt te doorbreken.
𝗦𝘆𝘀𝘁𝗲𝗲𝗺𝗽𝗮𝗿𝗮𝘀𝗶𝗲𝘁 is daarmee een spiegelwoord voor ons diepste onbewuste — een uitnodiging tot bewustwording en bevrijding.
Zo lang bezig geweest om file, voor file, voor file te lezen en te deleten. Er moe van worden en een Lief die zegt “Diny, er moet een makkelijker, eenvoudiger manier zijn. Ik weet ook niet hoe, maar ik weet wel dat die manier bestaat en als iemand ‘m kan vinden ben jij dat”.
Niet file, voor file, map voor map. Gewoon c:\format en de parasiet uithongeren. ‘m niet meer voeden met overtuigingen, patronen, gewoontes.
Ha Diny,
Liet mijn antwoord een nachtje marineren. Hoewel ik de betekenis van “systeemparasiet” herken, merk ik dat het voor mijzelf niet kloppend voelt. Mijn neiging tot ongelukkig zijn heb ik lang gevoeld als iets wat me van buitenaf werd aangedaan of aangepraat. Ongevraagd werd meegegeven. Inmiddels weet ik anders. Er is me niks aangedaan wat ik niet zelf in stand heb gehouden.
Parasiet betekent voor mij dat er iets in mij werd genesteld of gepland.
De overtuigingen, de laagjes en de plakkertjes die ik kreeg, zie ik als ongelukkige uitingen van anderen die zelf óók ongelukkig waren. Het waren woorden die ik nooit aan mijn eigen waarden heb getoetst van wie ik was. Daarmee hield ik die overtuigingen zelf in stand. Het leverde iets op. Daar kan ik alleen mezelf verantwoordelijk voor houden. Inmiddels weet ik wat ik waard ben en kan ik er anders naar kijken.
Geluk ervaren ligt voor iedereen anders: dat blijkt weer. Ik vind het mooi – en leerzaam – hoe jij woorden en betekenis geeft aan het onderzoeken wat dingen voor jou betekenen en zo verheldering geeft aan hoe dingen zijn en voelen voor jou. Dank je wel dat je mij hierin meeneemt. Buitengewoon groot goed. Cadeautje.