Ik belde met mijn apotheek want mijn medicijnen waren op. Het was niet levensbedreigend, wél onhandig.
“Met Odette,” zei ik. “Ah, mevrouw Wolff,” zei de assistente.
Voor ik het in de gaten had wist ze wie ik was, welke medicatie ik gebruik en hoe de verpakkingen elkaar soms de tent uit pesten door van plek te wisselen.
“Dank je wel,” antwoorde ik – lichtelijk beduusd. “Wat fijn dat je weet wie ik ben.”
“Dat is toch niet meer dan normaal?” vroeg ze verbaasd.
Nee lieve Tara, dat is het dus niet. Anno 2025 is het helemaal niet gewoon dat een apotheek weet én snapt welke Odette bij Wolff hoort. Het is níét vanzelfsprekend dat jij in een paar seconden mijn hele medische doolhof helder hebt. En het is al helemaal niet standaard dat ik mij bij jouw apotheek geen nummertje voel, maar een mens van vlees en bloed, met een lijf, gewoontes én vaste pillen.
Magie
Oprechte belangstelling is een magische vorm van klantvriendelijkheid. Ze gaat voor de wens uit die je dan niet eens meer hoeft uit te spreken. Waardoor je je niet alleen gezien voelt, maar ook gehoord, begrepen en erkend. Gewenst. En dat is een heel fijn gevoel als het om je medicijnen of je gezondheid gaat.
Wederzijds
De volgende dag stond ik voor het loketje. Wéér wist de dame meteen wie ik was en welk zakje medicijnen voor mij bestemd was. “Dank je wel Tara,” zei ik.
“Weet u mijn naam?” vroeg ze verbaasd.
“Jij de mijne toch ook?” antwoordde ik met een knipoog. “Niet normaal hè, dit verschilletje?”
Met een brede grijns wenste ze mij een fijne dag, waarbij een lief, zacht zuchtje ontsnapte.
Vriendelijkheid vraagt geen extra moeite, alleen wat aandacht. De mensen die dát begrijpen mogen we koesteren. Op elke plek waar we ze ontmoeten.
Vraag-van-Aag:
Ben jij wel eens aangenaam verrast door klantvriendelijkheid? Waar zat het ‘m in, voor jou?
6 reacties
Vriendelijk zijn. Het kost zo weinig moeite en het levert veel op. Althans zo ervaar ik het.
Precies! Kost niks, geeft goud. Alleen al via gesprekken en ontmoetingen. Dank je wel mevrouw F.
Mooi. En ja, er komt meteen een voorbeeld boven. In een hotel waar ik een aantal dagen verbleef, en twee diners inclusief waren in het arrangement. Het eerste diner had ik op een rustige doordeweekse avond, waardoor ik alle ruimte had om de voor mij perfecte plek in de ruimte te kiezen.
Het tweede diner was op zaterdag, toen het restaurant vol zat met ook alle mensen die alleen voor het weekend kwamen. Ik had mezelf er al op voorbereid dat de keuzemogelijkheden qua plek vermoedelijk heel beperkt zouden zijn.
En toen kwam ik binnen, noemde mijn naam en werd naar mijn favoriete plek geleid, waar zij al van te voren een bordje ‘gereserveerd’ bij gezet hadden. Voelde me heerlijk gezien.
Dat is een bijzonderheid op zich, Dieneke. Ontzettend waardevol en daar ga je dan met plezier nóg eens naartoe. En je vertelt het door, dus in feite is klantvriendelijkheid een vorm van ambassadeurschap. Mooi!
Zeker goud waard, Odette,(hier Erik by the way haha).
Het blijven ´´hangen´´ bij mensen, in het hier en nu geeft wederzijds zoveel voldoening!
Jouw post past perfect op de vraag van Mariet van de Merwe vandaag; over dankbaarheid onder andere……..
Mooie dag Odette!
Blijven hangen, ja precies! Herkennen, erkennen, zien en gezien worden. Kleine moeite en zoveel effect. Het is onze basisbehoefte als mens om gezien te worden. Dank je wel Erik!