(en jij misschien óók niet)
Lang vond ik mezelf een verkeerd voorbeeld voor mijn zoon. Ik leek nooit precies te weten wat ik wilde. Jaren later – de inkt op mijn begeleidingsdiploma was nèt opgedroogd – dacht ik het te weten, en werden zekerheid en standvastigheid de broodjes die ik graag aan mijn klanten wilde meegeven.
Daarbij vergat ik twee dingen.
1. Eigenschappen die niet in je natuurlijke profiel zijn ingebakken kun je niet afdwingen, laten groeien, of kweken. Niet bij jezelf en ook niet bij anderen.
2. Eigenschappen die wél zijn ingebakken, tonen zich soms als iets anders.
Wat heb ik getwijfeld..
Nou, eigenlijk niet dus. Want wat zich als twijfel liet zien, bleek iets anders. Bedachtzaamheid. Ruimte houden. Rekening houden met mogelijkheden en rechtvaardigheid. Je kan niet zomaar wat doen toch? Schaad je daar niet een ander mee? Dus leek mijn gewiebel vaak op twijfelen, terwijl ik eigenlijk alleen maar bezig was om het voor iedereen goed te organiseren. Behalve voor mezelf, natuurlijk.
Daarbij speelde nog iets: ik kon geen contact maken met mijn lichaam en met mijn binnenwereld. Daardoor koos ik vaak vanuit mijn hoofd, terwijl mijn gevoel iets anders vertelde. En iets in mij bleef mezelf op een andere laag toestemming te geven om fouten te maken.
Mijn hoofd hoeft niets te vinden
Mijn buikgevoel heeft de hoofdrol maar dat weet ik pas sinds kort. Sinds ik Human Design ontdekte, ging er een wereld voor me open. Nu ik vanuit mijn bron besluit, kies ik niet verkeerd en blijkt die bullshit over toestemming helemaal niet nodig. Mijn lichaam geeft het feilloos aan, wanneer iets “goed” is. Dan voel ik tintelingen en verschijnt er kippenvel. Wanneer het niet klopt komt er een verkramping in mijn borst of keel.
Verschilletje
Ik was dus nooit een twijfelaar of draaikont: ik hield rekening met mogelijkheden en schepte ruimte voor wat anderen wilden. In een wereld waarin bedachtzaamheid wordt verward met twijfelen, ben je dan al gauw een draaikont of onzeker. Onbetrouwbaar en wispelturig. Is niet zo!
Dus nu luister ik naar mijn buik. Soms struikel ik tóch over een keuze en zeg ik JA waar het NEE moet zijn. Toch is er verschil.
Ik durf mijn eerste impuls een tweede kans te geven en op keuzes terug te komen.
Soms heb ik te snel gekozen (moment klopt niet) óf een omstandigheid in de keuze is niet juist. Bijvoorbeeld in de ruimte of in de personen (foute klasje).
Een tweede kans geeft ruimte. Voelt het niet goed? Dan bel of mail ik de andere partij. Heel vaak ontstaan er nieuwe mogelijkheden, wanneer ik mijn beweegredenen helder en concreet motiveer.
Ook qua aanbod
Er was iets in mijn zomeraanbod dat niet klopte. Het lag vast zonder te kunnen bewegen. Efficiëntie en planning zijn niets voor mij, dus heb ik dingen geschrapt en omgegooid.
Continu veranderen is mijn vaste waarde.
Daarin huist mijn energie en woont de moeiteloosheid.
Vraag-van-Aag
Hoe doe jij dat met keuzes? Houd jij teveel rekening met anderen? Durf jij op keuzes terug te komen of is eenmaal gekozen ook echt gekozen?
