“Daar in de verte, op die blauwe bal met wat groen erin, daar zien we Odette.
Die blauwe bal lieve mensen, dat is de natuurlijk de Aarde zoals jullie mensen die kennen. We zien Odette daar stevig staan, met beide benen op de Aarde verankerd. We hebben een bijzondere dag te pakken, want het lijkt erop dat ze verward is. Ze kijkt een beetje glazig.
Die verwardheid is verder op te maken uit het feit dat ze haar linkerhand half open voor haar gezicht houdt, terwijl ze fronst alsof ze iets in die hand gevonden heeft en nog niet zeker weet of het een schat is of een hondendrol. Een ding lieve mensen: wanneer we verwarring opmerken bij Odette weten we één ding zeker: u krijgt een top excursie.
Onze stewards komen zo bij u met een verse kop thee of koffie. Hierbij wordt warme Nutellataart geserveerd, met kaassnippers. Mocht u iets anders blieven, dan kunt u ook opteren voor een verse notenkoek met sambal. De banaan krijgt u er in dat geval los bij geserveerd.
Denk om uw veiligheidsriemen: we zoomen zometeen vol in op het hoofd van Odette en we scheren er enkele keren rakelings langs.
Daar gaan we dan, lieve mensen! Op het hoofd van Odette – en dat is heel bijzonder lieve mensen want we zien ‘m niet altijd door de Mist der Verwarring – vinden we De Intenne.
Een bijzonder instrument want het is DE persoonlijke WIFI-ontvanger van Odette. Hij wordt ook wel haar schotel genoemd. Werkelijk alle flarden van beeld, geluid, indrukken, afdrukken, gevoelens, gedachten en emoties komen binnen langs de Intenne.
Het is een indrukwekkend instrument en hij werkt magnifiek, al zeggen we het zelf. Die intenne is gebouwd om verwarring te vertalen naar begrip en dat doet hij door informatie van binnen- en van buitenaf te verzamelen. Odette zet dat vervolgens in het licht, pakt het nog eens beet, draait het om en daarna wordt het zaakje door de Intenne in een laatje geschoven.
Zo’n informatiefragment kan dan ineens weken of maanden later spontaan uit dat laatje schieten, omdat er via de Intenne een nieuw inzicht of fragment met nieuwe informatie is ontvangen.
Zo kan oude informatie opnieuw worden beetgepakt en tegen een ander licht worden gehouden, dat van het niet-weten, gecombineerd met een stukje weten. Soms ook met een stukje flauwekul, dat zich illegaal of verkleed als informatie toegang heeft verschaft tot de intenne.
Wanneer het herzieningsproces gereed is, begint de antenne op verschillende plaatsen te gloeien. Aan de ene kant verschijnen munten die over de vloer rollen. Aan de andere kant strooit de Intenne met puzzelstukjes. Stuk voor stuk worden deze muntjes en puzzelstukjes als een magneet naar een bepaalde hoek in de bovenkamer van Odette getrokken om op de plek te vallen, waarvoor ze bedoeld waren.
Wanneer dat proces is voltooid, klinkt er een driftig geratel en getik. De informatie die op de plek is gevallen wordt verzameld, samengevat en in begrijpelijke taal omgezet. Soms gebeurt dat op papier, soms in beeldmateriaal.
Deze informatie wordt vervolgens gedeeld met de buitenwereld.
Dat weten we vrij precies want op dat moment gaat er namelijk een glitterzwaailicht branden. Tegelijkertijd ontstaat er een symfonie vanuit het rariteitenorkest in de bovenkamer, dat gaat spelen.
Op die momenten weten we dat Odette iets briljants deelt.”
Het ruimtemannetje schraapt zijn keel.
“De gordels mogen los en u mag het schip verlaten. Pas op het afstapje, lieve mensen. Denk om uw hoofd en wij wensen u nog veel leesplezier. Wilt u nog iets vragen over hoogsensiviteit en hoe je daar op een BRILjante manier mee omgaat? Stuur Odette een mail. Je krijgt altijd antwoord.”
