“Waarom schrijf jij zo vaak over je onzekerheden?” vroeg een lid van de EigenWijze mail. “Ik zit helemaal niet te wachten op iemand die steeds haar twijfels deelt want ik zoek juist bemoediging en schrijftips.”
Ze had zich ook meteen afgemeld. Daar mocht ik even van bijkomen. Met zakdoek. Ik ging er even voor zitten.
Was het waar geweest, wat diegene zei?
Klopte het?
Is het nodig om er telkens weer over te schrijven?
Ja, ja en ja.
Geef ik tips over schrijven of over het bakken van verhalen?
Nee. NOOIT.
Ik schreef vóór ik kon fietsen. Om te verhelderen, te verwoorden, te ordenen. Mijn taalkoffer trek ik regelmatig leeg om te ordenen zonder volgorde. Ontdekken of war erin zit, nog past. Heel vaak passen dingen niet meer en komt de ware aap – of Amadeus – uit de mouw.
Breinscheet
Soms heeft een mens gedachten en overtuigingen over zichzelf, die niet kloppen. En dáár schrijf ik over. Ook als het over mezelf gaat. Dat doe ik bewust en niet om mezelf op een voetstuk of podium te plaatsen. En ook niet om zielig gevonden of gered te worden. Mijn wondjes hebben een gezonde korst.
Ik schrijf over die dingen om de breinscheet die zich achter de onzekerheid of de twijfel verstopt, (in de vorm van de foute LP bijvoorbeeld, met hits als “je kan ook niks”) zichtbaar te maken. Zo ontdek ik nieuwe olifantenpaadjes in mijn breintheater. Met pen en papier kan ik het ont-leden, van perspectief wisselen en me ervan losmaken.
Ik. Ben. Het. Niet.
Zelfvertrouwen en Eigen waarde zijn mijn matties en soms maken die ruzie, zoals échte kamerbewoners doen. Waar het oordeel over zo’n gekke gedachte ontstaat, begint het gedoe én het Breinscheettheater. Toevallig heb ik daarin altijd de beste kaartjes, eerste rang, voor niets.
En nee, dat is niet vervelend, zielig of lamlendig. Ik begrijp mijn ‘roomies’ steeds beter en doorzie het spel wat ze uitlokken.
Dáár schrijf ik over.
En dat is het verschil. Ik schrijf dingen graag bespreekbaar. Open en bloot, met humor. Dat vindt niet iedereen fijn om te lezen en dat hoeft ook niet want ik ben er niet voor iedereen. Ik ben er voor Fijne Mensen, die graag iets van zichzelf opsteken en openstaan voor de keuze om het proces van hun gedachtencircus te onderzoeken. Op een speelse manier, licht en luchtig. Graven zonder dat je het gevoel hebt in therapie te zijn beland.
Wanneer je je gedachtencircus doorziet, zit het je niet meer in de weg en kun je het vóór je laten werken.
Vraag-van-Aag:
Hoe kijk jij aan tegen eigen waarde? Kan een mens er ook teveel van hebben? Dat laatste vraag ik natuurlijk voor een vriend. Wil je erover schrijven, praten of mee spelen? Plan een onderonsje. Dat is een ander woord voor kennismaken. Gratis en vrijblijvend: je moet niks en je zit nergens aan vast.
