“Jij kunt niks met doelen en resultaten, omdat het niets zegt over wie je bent.”
Ik kreeg het opnieuw in mijn smoel geslingerd, toen ik ergens deze week in het midden van het land in een Pinetum rondtrok met een rugzak vol vragen. Een van die vragen luidde of ik een inkomen nodig heb om me waardevol te voelen. Daar was een heldere “nee” op gekomen, nadat ik een kale den was tegengekomen en hij (of zij, wie zal het zeggen?) me raakte met zijn volle schoonheid.
Terwijl ik om de boom bleef lopen, liepen de tranen me over mijn wangen. Van de weeromstuit vergat ik op het bordje te kijken wat de naam of soort van de den was. Inmiddels weet ik dat het niet uitmaakt en dat het oké is.
Het past bij wie ik ben
Later op de dag kreeg ik nóg een vraag om op te kauwen, tijdens een beklimming van een krachtplaats. De vraag was: “Wat is jouw essentie?”
Nadat ik werd onderuit geschoffeld door de vele vervolgvragen die bij me opkwamen en de gedachten die ik daar weer over had, begon ik aan de klim. Er ontstond keuzestress toen ik me afvroeg of ik bij die klim de buitenbocht zou nemen (met een houden vangrail, hoe leuk!) of de binnenbocht. Ik roep immers altijd dat het goud in de buitenbocht ligt, maar kan het niet óók in de binnenbocht liggen? Zo slingerde ik maar een end heen tussen links en rechts en in het midden, omdat ik de juiste route voor mezelf niet kon vinden. Verdrietig slenterde ik verder.
Even later werd ik afgeleid door een setje prachtige bomen, met hun wortels als reuzenvingers rondom hun stam in de grond gestoken.
Stond stil. Mijn essentie roerde zich. Nee, niet in wortels.
In de beklimming
In de reis op weg ernaartoe. Onderweg, waar ook naartoe. Of dat nu de supermarkt is, een vakantiereis of een dagje wandelen door mijn eigen Amsterdam: de reis is het belangrijkst. Omdat ik altijd onderweg ben en ten diepste hoop nooit ergens aan te komen.
Dan is de lol eraf
Ik houd van vragen stellen; tegelijk ben ik niet altijd geïnteresseerd in de antwoorden, doordat ik halverwege de vraag soms iets anders ontdek waar ik mee wil spelen, vastpakken of wil uitpluizen. Het gaat me niet om het uitzicht boven op een toren want halverwege kan ik geraakt worden door de aanblik van een bloeiend plantje in de torenmuur.
Dan stelt het weidse uitzicht bovenop geen reet meer voor
Het is precies dát wat er gebeurde. De berg interesseerde me niet, de natuur eromheen intrigeerde me mateloos. Het vlindertje dat midden in het bos opfladderde, zonder bloemetje in de buurt. Een takje dat precies voor mijn neus viel.
Mijn essentie laat zich niet vastpinnen of vangen in doelen, resultaten of bestemmingen. Het is niet vaststaand, het schiet alle kanten op en dat is oké. Omdat ik op mijn reis onderweg altijd iets nieuws leer of ontdek en dáár naartoe wil bewegen om te zien wat het betekent, voor mij.
Het is als harp leren spelen en onderweg ontdekken dat harmonica veel toffer klinkt.
Daar blij van worden. Zoiets. Ik sla af vóór de bestemming. Omdat ik de bestemming helemaal niet wil bereiken. Veel liever ga ik op onderzoek om te zien waar of wat het me eventueel kan brengen. Via binnen- en buitenbochten waar de vergeet-je-nietjes wonen en de madeliefjes samen zingen met de paardenbloemen. Ik reis mét bagage en zónder de vraag of ik er al bijna ben en of ik het wel goed doe.
Ik wil dus geen voorgekookte webpagina’s met problemen waar jij misschien-wel-eens tegen aanloopt of waar jij niet van kunt slapen. Ik ben jou niet dus hoe kan ik voor jou bepalen – laat staan verwoorden – waar jij van wakker ligt?
En dus kan ik je ook geen resultaten voorschotelen, omdat het bij iedereen anders is wat er gebeurt wanneer ze met mij werken. Er gebeurt altijd iets en je vindt altijd wat je nodig hebt. Maar DAT kan ik toch niet op mijn website vermelden?
Ik ben een kötcoach
Ik help je niet, ik los niks op en ik doe niets.
Jij helpt gewoon jezelf.
En ik kan ook helemaal niet met mijn hand op mijn hart beloven dat ik de juiste coach ben voor jou. Dat weet ik niet. Dat kunnen we alleen samen ontdekken.
Misschien verwoord ik het wel zo op mijn website. Terwijl ik het intik kruipt er een enorme grijns op mijn smoel dus wat let me?
Heel veel dingen weet ik niet. Bijvoorbeeld waar jij ’s nachts van wakker ligt, lief mens, want ik ben jou niet. Maar ik weet wél dat jij me daarover altijd een mail mag sturen. Of een berichtje. Misschien geeft dat alleen al lucht of ruimte. Ik weet niet wat jij lastig vindt of waarin je ‘belemmeringen’ ervaart. Maar ik weet wél dat je het me altijd mag vertellen.
Je krijgt altijd antwoord
Jouw leven is van jou en je mag er alles uit halen of in stoppen waar je zin in hebt of wat van waarde is voor jou. Los van geld, want als je waarde nog met geld verwart moet je óók niet bij mij zijn. Wanneer jij net als ik graag onderweg bent: plan een speelkwartiertje om te kijken of jij en ik een match zijn om samen op reis te gaan. Er valt meer te ontdekken dan alleen jezelf.
