Soms heb ik even genoeg van mijn hoofd. Dan zit er zwerfvuil in. Herinneringen, voor zover je die kunt verzamelen voor je 80e. Inclusief beeldmateriaal uit mijn 3D fotografisch geheugen. Verder zwerven er wat restjes onverwerkt leed, verdriet en trauma rond,  hand in hand met ruime porties onverwerkt leuk.

Regelmatig wil ik de harde schijf in mijn bovenkamer defragmenteren. Kon ik maar praten. Dat is flauw, want natuurlijk kan ik praten. Maar ik heb gemerkt dat er een groot verschil bestaat tussen spreken, praten en iets zeggen. Waar ik prima kan praten, vind ik iets zeggen of spreken ronduit moeilijk. Vooral als het ronduit moet, rechtstreeks en direct. Over wat ik vind en wat ik voel. En waar dat dan is. Achteraf weet ik het altijd wel plus nog meer. Dan komt mijn zeepkisten geestje los.

Schrijven lukt me beter. Opschrijven is puinruimen. Ik schrijf om hoofd- en bijzaken te kunnen scheiden, met alle bijwoorden en bijzinnen die ik maar kan vinden. Ik vertel en ik schets graag, liefst in karikatuur, zodat u een beeld krijgt van wat in mijn hoofd speelt. Altijd in perspectief. Dat wel. Soms is ‘t veel, erg veel.

Via deze blogpagina geef ik je graag een schriftelijke rondleiding door de verschillende ruimtes en gangetjes in mijn hoofd. Kostelijk en kosteloos. Reis je mee?