Je hoeft het nog niet te weten

Er woont een hardnekkige overtuiging onder het ondernemerschap: dat je pas van start mag als je het hele plaatje helder hebt. Pas als je weet wat het wordt, wie het precies nodig heeft en hoe je dat gaat vermarkten. Maar wat als je onderweg pas ontdekt waar het écht over gaat?

Richting zonder doel

Eind 2021 stapte ik op mijn toverschoenen naar de Kamer van Koophandel. Mijn eerste product? Rammelen of rijmelen. Een sinterklaasrijmworkshop. Waar precies nooit werd gerijmd en wel uit de koelkast werd geschreven. Er kwam een aanbod uit voort: “Schrijf jezelf”.

Een incompleet plan is óók een plan. Waarom zou je géén ruimte mogen houden voor wat er tussendoor komt, zoals het leven zelf? Je mag een richting kiezen en tegelijk mag je deuren of ramen openhouden. Je mag beginnen zonder te weten waar je uitkomt. Precies op het randje van de snijvlakken tussen proberen, weten en doen ontstaat de magie. Niet omdat je het al wist maar omdat je bereid was om te luisteren naar wat zich onderweg liet zien.

Het proces van prutsen

Het vraagt moed om iets open te laten. Het vraagt lef om open te staan om bij jezelf te blijven peilen: klopt dit nog met hoe ik dit wil doen? Klopt dit met nog met de manier waarop ik geld wil verdienen of wil helpen? Voegt dit iets toe aan mijn welbevinden of dat van mijn klant?

Als we naar kleuters kijken die knoeien in het zand kunnen we er gelukzalig bij zuchten en lachen. Lekker met je ogen dicht klooien: ontdekken dat zand modder kan worden. Magisch!

Als volwassene slaan we het prutsproces over. En daardoor missen we de verwondering en de euforie. Die intense innerlijke blijdschap die opkomt wanneer je tot in je haarvaten voelt dat er iets groots voor de deur staat, terwijl je prutst en geen idee hebt wat het precies wordt.

Prutsen en durven loslaten is een radicaal andere manier van ondernemen. Het vraagt je niet om “in je klant” te duiken maar om bewust te blijven van de signalen of het voor jou klopt wat je doet.

Het betekent dat je in het snotje moet houden waar je ZELF van wakker ligt want op de lange termijn is dat belangrijker dan weten waar je klant van wakker ligt. Aan een uitgeputte ondernemer die uitgeblust de slaap uit de ogen wrijft, heeft niemand iets.

Intrinsiek ondernemen

Het vraagt moed om je ondernemerschap open te laten. Om het te durven laten ontstaan in het moment. Om een gesprek aan te gaan zonder script, om een aanbod te delen dat nog niet tot op de komma is uitgedacht. Juist daarin ontstaat verbinding. Omdat de ander ruimte voelt, waar jij die open laat.

Ondernemen vanuit een intrinsieke richting vraagt iets anders van je. Geen controle, maar afstemming. Vooral met jezelf én een beetje met de ander.

Geen bewijs: waar-nemen

Waar in je lijf voel jij de klik of een juichje? Waar woont je frons? Intrinsiek ondernemen vraagt je om los te laten wat logisch lijkt en niet meer past. Dat je jezelf toestaat om van koers te veranderen, zonder er een mislukking op te plakken.

Toe aan “anders” ondernemen? Plan hier je kennismaking: ik help je graag op weg. Mijn halve leven stond ik op mijn kop of hing ik ondersteboven in een boom. Daarom kijk ik anders, denk ik anders en onderneem ik ook anders.

Meer lezen?

In mijn EigenWijze mail vind je elke maandagmorgen een bemoediging én een verse schrijfoefening. Geen funnelfuik: gewoon fijn leeswerk.

Geef een reactie

2 reacties

  1. Vorig jaar volgde ik een traject dat ging over doelen, planning en de ideale klant; juist omdat ik er zelf niet zo goed in ben. Halverwege het traject heb ik om een time-out gevraagd, ik was zo in de war! Ik nam de tijd om weer te voelen en in te checken bij mezelf en heb het traject vervolgens wel afgemaakt. Maar ik zoek nog steeds de balans tussen ‘het laten gebeuren’ en een meer doelbewuste manier van ondernemen. Ben heel benieuwd naar jouw workshop ‘Schrijf je bedrijf’ a.s. donderdag! Liefs!

    1. Ha Mariëtte, Ik herken een deel van wat je schrijft. Het gedoe met je ideale klant, die taal spreken en er woorden voor ‘moeten’ vinden. Vervolgens bij jezelf checken en dan zelf niet meer kunnen voelen, wat je nou precies wilde of wilde zeggen. Soms vind ik het jammer dat dingen niet ‘standaard’ werken bij mij. Wanneer ik vervolgens mijn eigen draai weer heb gevonden en erin floreer, kan ik me het ‘standaard’ dus niet meer voorstellen.
      Het is maar net wat werkt…. 😉
      Ik zie naar je uit, donderdag. Leuk!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Gerelateerde artikelen

Thuiskomen in jezelf

Ontdek hoe thuiskomen soms begint met weggaan. Een persoonlijke reflectie over anders-zijn, speelsheid en de kunst van aanwezig blijven, geschreven vanuit Portugal

Lees verder »

Arch!

Wat als taal in de weg zit bij het herkennen van archetypen? Hier lees je hoe archetypen soms verstopt blijven door bepaalde woorden.

Lees verder »