Als kind werd ik vliegende schotel genoemd, in mijn familie. Ik had veel energie en die kon ik niet altijd kwijt, wat me onrustig maakte. Beweeglijk.
Het klopte terwijl er ergens anders iets helemaal niet klopte. Zonder uitleg werd iets als A ineens B.
Of een Ja werd Nee.
Nou moe?
Snotje
Op mijn 55e kan ik nóg onrustig overkomen. Wiebelig. Misschien wel onzeker. Vergis je niet: eronder huist vuurwerk dat afgaat als ik in het snotje krijg waar het werkelijk om draait.
Ik heb een grandioos talent voor het omgooien van dingen. Niet alleen serviesgoed: ook ego’s of bullshit.
Dat wordt zichtbaar op het moment dat ik aanvoel dat dingen niet kloppen. Wanneer jij A zegt en B ervaart. Of wanneer jij ogenschijnlijk zelfverzekerd iets vertelt, terwijl ik zeker weet dat het anders aanvoelt. Mijn jeugd bracht ik ondersteboven door: op mijn hoofd en op mijn handen. Flikflakkend.
Daarom kijk ik anders en vind ik mezelf meerdere keren per jaar opnieuw uit. Door verwarring en vraagstukken omhoog te gooien en mijn spullen te vragen hoe het zit, krijg ik briljante antwoorden.
Vraag het je spullen!
Zo sputterde mijn portemonnee al een tijdje. Onrustig ding. Even later riep mijn zakelijke pinpas zomaar het woord ‘salaris’. Dat was ik inderdaad even vergeten. Even later stond er ineens geld op mijn privé rekening. Dág onrust. Hopsa!
Wat kwispelturigheid is, kan zich presenteren als onrust en tegenstrijdigheid. Het past bij de paradijsvogel, die ik óók ben. Paradijsvogens houden ervan om precies uit de maat te dansen. In outfits die niet bij elkaar passen maar heerlijk zitten en fantastisch kleuren. Vinden ze fijn. en daarom past het precies. Het luistert nauw: past het niet: dan worden ze ziek of ongelukkig.
Ik ben zo’n paradijsvogel. Ik doe de dingen net even anders dan andere ondernemerscoaches. Hier werk je niet naar doelen en resultaten maar ervaar je bijwerkingen. De bestemming is nooit het doel. De reis is dat wel.
Als jij op zoek bent naar concrete resultaten, serieuze stappen of een boek wil schrijven, dan zijn wij zeer waarschijnlijk geen match. Maar als jouw ondernemende paradijsvleugels na dit stukkie jeuken omdat je in het verkeerde badje tussen allegaar kwekkende eendjes bent beland: I’m yours. 🦩
Van hokje naar horizon.
Gooi open dat hek: tijd om de wei in te huppelen. Achteruit of met een koprol. Zichtbaar worden is niet eng. En gezien worden óók niet. Plan een onderonsje: dan hebben we het er even over.
Foto: Gardameer 1979. Ik was weer even zoek.
