Wolffpack

Ik en mijn ikjes leven samen in een roedel, ook wel mijn persoonlijke wolf(f)pack genoemd. Zij bestaat uit:

• De kritische zenuwmees,
• De filosofisch vragelien,
• Het zoek-niet-maar-vindlicht,
• Mijn woordveteraar,
• Mijn zinvinder,
• Mijn innerlijke straaljager,
• Mijn ont-dekselares
• Mijn verbindingsofficier.

Elke maandagmorgen, tijdens ‘t wekelijks werkoverleg, wordt er gekeken naar het programma van de week. Soms gaat het een beetje rommelig. Rumoerig, ook.

Mijn satellietschotel pikt het feilloos op wanneer er iets broeit in de onderstroom. Ook wanneer dat bij de ikjes is. Wanneer een van hen niet helemaal lekker in ‘t velletje zit, of iets heeft opgevangen dat niet helemaal klopt en daardoor van streek is geraakt, bijvoorbeeld.

Vroeger schakelde ik dan over op de hoofdmodus. Dat hield in: overdenken, peinzen, rumineren, herhalen, nog eens overpeinzen en zo raakte ik vast in onzekerheid. Tegenwoordig doe ik het anders: tijdens het werkoverleg faciliteer ik een post-it podium. Per slot van rekening ben ik niet voor niets coach/trainer/facilitator.

Op dat podium mag elke stem, elke ik, haar zegje doen. Hoe dat gebeurt? Elke stem krijgt haar eigen post-it stickertje en die plak ik op de grond. In een cirkel, maar een vierkantje mag natuurlijk ook. Zolang elk ikje de ander maar kan zien, zeg maar. Vervolgens stap ik op het post-it papiertje en dan spreek ik iets uit met de stem die past bij de naam die op dat stickertje staat.

Zo kreeg ik bijvoorbeeld vorige week een enorm compliment van mijn interne straaljager. Ze vertelde dat ze de naam “Zinnige zomertoer” een geweldige vondst vindt. Daar ga ik dan natuurlijk zelf ook van stralen.

Ik moet altijd een beetje opletten wanneer de kritische zenuwmees iets wil zeggen. Ze zegt het nogal rechtuit en met een verzuurd stemmetje. Meestal krijgt ze er een waarschuwing voor. Gelukkig weet mijn interne verbindingsofficier zo’n post-it vergadering in goede banen te leiden, zodat iedereen haar zegje kan doen, gezien en gehoord wordt.

Zo’n post-it podium is altijd verhelderend, doordat zichtbaar wordt waar het probleem zich in mij bevindt en welke stem hierbij helpend kan zijn. Een fijne manier om gevoelens van onbehagen direct uit te spreken. En eerlijk gezegd houd ik toch het meest van mijn uitgesproken ikjes.